Mogelijke medische behandelingen
Binnenkort.
Mogelijke medische behandelingen
Behandeling met medicijnen
- Ontstekingsremmers en pijnstillers
Geneesmiddelen zoals paracetamol, niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen en krachtigere zogenaamde niveau 2-analgetica (tramadol, codeïne, opiaten) verlichten de pijn en de ontsteking die veroorzaakt worden door de endometriose. Met deze middelen is de behandeling symptomatisch, maar genezing van de ziekte is niet mogelijk. Om effectief te zijn, moet je de inname starten vóór je de pijn verwacht. Je moet de middelen regelmatig verder nemen zolang de pijn duurt. Langdurig gebruik zou beperkt moeten blijven vanwege hun bijwerkingen.
- Hormonale geneesmiddelen
Het doel van een hormonale behandeling van endometriosepijn is de productie van oestrogeen te onderdrukken, zodat de endometriosehaarden niet meer worden geactiveerd en de pijn wordt weggenomen.
Met de anticonceptiepil en progesteronbehandelingen die continu ingenomen worden, kan men de menstruatiecyclus onderbreken en de menstruaties dus stoppen. Als er geen menstruatie is, bloeden ook de endometrioseletsels niet meer. Bijgevolg verdwijnt de pijn. Bovendien onderdrukt progesteron de effecten van oestrogenen, waardoor de ziekte zich niet verder ontwikkelt.
De arts of gynaecoloog kan eveneens besluiten om LHRH-analogen toe te dienen – LHRH is een hormoon dat een sleutelrol speelt in de menstruatiecyclus. Op die manier wordt de oestrogeenproductie onderdrukt en ontstaat er een toestand van kunstmatige menopauze. De endometriosehaarden zullen dan geleidelijk uitdrogen, waarna de ontstekingsreactie vermindert tot verdwijnt. Deze behandeling veroorzaakt echter veel bijwerkingen: opvliegers, afname van botmassa (osteoporose), stemmingswisselingen en vaginale droogheid.
Chirurgische aanpak
Chirurgie is aangewezen in bepaalde omstandigheden, zoals de behandeling van een endometrioseletsel, onvruchtbaarheid of terugkerende symptomen na een hormonale behandeling. Het doel van een operatie is al het zichtbare endometrioseweefsel en de verklevingen te verwijderen. Er is evenwel geen garantie dat er geen herval zal zijn.
Doorgaans gebeurt de ingreep via een kijkoperatie of laparoscopie. De buikwand hoeft niet te worden geopend – er zijn alleen kleine insnijdingen nodig waarlangs de instrumenten en de camera kunnen worden ingebracht. Er zijn minder littekens en het herstel is sneller.
Volledige excisie van abnormaal weefsel is de gouden standaardbehandeling en tracht endometriose volledig te verwijderen (meestal permanent) door alle ziekte bij de wortels chirurgisch weg te snijden.
Deze methode is bedoeld om de normale anatomie te herstellen en organen waar mogelijk te behouden. De kans op herhaling is laag wanneer deze procedure wordt uitgevoerd door chirurgen die bekwaam zijn in het identificeren van alle vormen van endometriose en het verwijderen van endometriose, waar deze ook wordt aangetroffen.
Bij excisiechirurgie snijdt een chirurg met een schaar, een heel fijn warmtepistool of een laserstraal de endometriose-laesie uit het omliggende weefsel en stuurt monsters van de operatie naar de pathologie ter bevestiging. Dit is duidelijk anders dan ablatiechirurgie, waarbij de chirurg alleen het oppervlak van de laesie verbrandt. Houd er rekening mee dat hoewel de overgrote meerderheid van gynaecologen ablatiechirurgie beoefent, slechts een handvol is getraind met behulp van de excisiemethode.
Bij een ablatie-operatie wordt een vrouw vaak gedegradeerd tot herhaalde operaties en aanhoudende pijn, omdat niet alle aangetaste weefsel wordt verwijderd.
In het geval van diepe endometriose of talrijke verklevingen is de ingreep complexer. Dan moet men zijn toevlucht nemen tot een laparotomie, een ingreep waarbij de buik moet worden geopend.
Complicaties zijn mogelijk na de operatie: blaasdisfunctie, rectovaginale fistel, losse spijsverteringshechting, voorbijgaande spijsverteringsafleiding (stoma), ureterale fistel, verminderde ovariële reserve … Chirurgie verbetert de pijn bij 70-80% van de patiënten en in 50% van de gevallen kan men een zwangerschap binnen 12-18 maanden verwachten.
Bij jonge vrouwen met kinderwens zal alles in het werk worden gesteld om de vruchtbaarheid te behouden. Bij milde tot matige endometriose: chirurgie lijkt zowel de natuurlijke vruchtbaarheid als de kans op IVF-zwangerschappen te kunnen verbeteren. Bij ernstige / diepe endometriose: de resultaten van operaties op het gebied van vruchtbaarheid konden niet bevredigend worden vergeleken met de resultaten van IVF zonder voorafgaande operatie. De keuzes moeten geval per geval worden besproken (volgens verschillende criteria: leeftijd, zeer pijnlijke vorm of risico op complicaties, andere daarmee samenhangende factoren, enz.)