Onderzoeken & diagnose

Hoe diagnose vaststellen

Bij (vermoeden van) endometriose worden er een of meerdere onderzoeken uitgevoerd, te starten met een uitgebreid vragengesprek met uw gynaecoloog.

  • Gynaecologische echografie – Geluidsgolven tonen een doorsnede van het vrouwelijke bekken en geven een gedetailleerd beeld van de baarmoeder en eierstokken.

  • MR-scan (magnetische resonantie) – In het magneetveld wekken korte radiogolven signalen op in het lichaam. Een computer verwerkt deze signaalintensiteiten tot allerlei doorsneden van de lichaamsregio. Het is een diagnostisch hulpmiddel. Het kan in bijna 90% van de gevallen verklevingen identificeren (inclusief diegenen die niet zichtbaar zijn op een vaginale echografie).

  • RX dikke darm – Radiografie van de dikke darm (colon) door middel van contrastvloeistof en röntgenstralen.

  • RX nieren en urinewegen – Radiografie van nieren en urinewegen door middel van contrastvloeistof en röntgenstralen, om te kijken in hoeverre endometriose ingroeit in de wand van de urinewegen en of deze urinewegen niet door endometriose zijn vernauwd.

  • Laparoscopie –  De meest betrouwbare methode om de diagnose te stellen is een kijkoperatie. De buikholte en inwendige organen wordt onderzocht met behulp van een endoscoop (een camera). Het maakt directe visualisatie van verklevingen mogelijk. Deze operatie wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie. Er worden kleine huidincisies gemaakt: één in de navel en andere in de onderbuik. Met fijne instrumenten kunnen er zorgvuldig weefselmonster worden genomen die vervolgens onder een microscoop worden geanalyseerd om de diagnose te bevestigen. Laparoscopie maakt het mogelijk om de diagnose te stellen en tegelijkertijd de chirurgische behandeling uit te voeren.

Gemiddelde duurtijd voor een correcte diagnose duurt 5 jaar

Nog steeds zijn er onaanvaardbare vertragingen in de diagnose. In België volgens cijfers gemiddeld 4 tot 5 jaar (Verweire, E., 2018), dikwijls tot 10 of zelfs meer dan 20 jaar. Endometriosepatiënten lijden dus onnodig en moeten een lange, lichamelijk slopende en emotioneel uitputtende weg afleggen, vooraleer ze de juiste diagnose en behandeling ontvangen. Deze komt er in veel gevallen pas na tal van doktersbezoeken, verkeerde diagnoses (bv. prikkelbare darmsyndroom), en/of ontoereikende, ineffectieve of zelfs schadelijke behandelingen. Dit zorgt voor een enorm verlies van levenskwaliteit en arbeidsproductiviteit, en het te laattijdige ontvangen van de juiste behandeling leidt niet zelden tot onomkeerbare schade.

WAAROM DUURT HET ZO LANG EER ARTSEN DE DIAGNOSE ‘ENDOMETRIOSE’ UITSPREKEN?

Hier zijn verschillende redenen voor:

  • Allereerst is endometriose een ziekte die nog te onbekend is bij én onbegrepen wordt door het grote publiek.
  • Daarbij hebben we als vrouw nog te vaak de neiging om pijnlijke menstruaties, die bij velen als ‘normaal’ worden beschouwd, te verbergen.
  • Vrouwen raadplegen door deze onnodige schaamte vaak te laat een specialist. Het is voor velen nog steeds moeilijk om erover te praten, of het nu met familieleden of met specialisten is.
  • Bovendien worden sommige symptomen van endometriose door artsen nog vaak aanzien voor andere ziektes, waardoor vrouwen van het ene onderzoek in het andere tuimelen zonder oplossingen te vinden. Zoals bv de overtuiging dat chronische pijn- en darmklachten niet door endometriose kunnen worden veroorzaakt: in dat geval wordt een patiënt vaak weggestuurd met “prikkelbaredarmsyndroom” als diagnose en moet zij op eigen houtje haar zoektocht vervolgen.
  • Ook het gebrek aan kennis van endometriose bij artsen zelf, en dan om te beginnen bij de huisartsen, kan leiden tot allerlei onnodige onderzoeken.
  • Ten slotte helpt de complexiteit van endometriose niet om ​​gemakkelijk een diagnose te stellen. De ziekte presenteert zich in verschillende vormen en symptomen. Elke vrouw kan op een andere manier symptomen vertonen die kunnen leiden tot onnodige onderzoeken of operaties voordat er aan endometriose gedacht wordt.